Napięcie powierzchniowe wody

Na powierzchni wody istnieje tzw. napięcie powierzchniowe. Sprawia ono, że powierzchnia ta zachowuje się jak cienka sprężysta błonka, gdyż cząsteczki wody przyciągają się wzajemnie. Lekkie drobiny pierzu utrzymują się na powierzchni tej błonki. Płyn do mycia naczyń (detergent) zmniejsza napięcie powierzchniowe wody, czyli zmniejsza wzajemne przyciąganie się cząsteczek wody. Na pozostałej powierzchni wody napięcie nie zmienia się, więc przyciąga pieprz z obszaru zmniejszonego napięcia powierzchniowego. 

Woda sama nie jest w stanie wypłukać brudu z talerza czy tkaniny. Detergenty mają wspaniałe właściwości:  rozpuszczają się w wodzie zmniejszając siłę wzajemnego przyciągania się jej cząsteczek, a jednocześnie przyciągają i wiążą ze sobą małe cząsteczki brudu. W ten sposób brud jest rozbijany na kawałki i rozpraszany w wodzie, co umożliwia skuteczne pranie czy mycie naczyń.


Pokazać to można na przykładzie miseczki z wodą, pieprzu i płynu do mycia naczyń.

Atrament sympatyczny

Atrament sympatyczny – jedna z form steganografii, polegająca na zapisywaniu wiadomości substancją bezbarwną w momencie pisania lub tracącą barwę po krótkim czasie.

Atramenty pojawiające się przy podgrzaniu
Są to substancje organiczne, które utleniają się i ciemnieją po podgrzaniu. Najbezpieczniej jest rozcieńczyć taki atrament wodą, do momentu, kiedy zaczynamy mieć trudności z jego wywołaniem. Najczęściej używane płyny (nadaje się każda kwaśna ciecz) :

• Cola (rozcieńczona)
• woda z miodem
• sok cytrynowy, jabłkowy lub pomarańczowy
• mleko
• sok z cebuli
• nasienie (sperma), George Mansfield Smith-Cumming, pierwszy szef brytyjskiej Tajnej Służby Wywiadowczej (SSB), zwykł mawiać "Każdy mężczyzna nosi przy sobie własne pióro"^.
• woda z mydłem
• roztwór cukru
• mocz
• ocet winny lub wino

Pismo wywołuje się przez podgrzanie papieru na grzejniku, nad kuchenką lub przeprasowanie żelazkiem. Praktycznie jest użyć stuwatowej żarówki, która nie zniszczy tak łatwo papieru.

Mocna herbata

Przygotuj:
*3 szklanki
*łyżeczkę
*sodę
*kwasek cytrynowy lub ocet

Zaparz około 200cm3 herbaty (powinna mieć ciemny odcień). Postaw na stole 3. szklanki. Do każdej z nich nalej jednakową ilość herbaty. Do pierwszej dodaj pół łyżeczki sody, drugą zostaw do porównania, do trzeciej dodaj pół łyżeczki kwasku cytrynowego lub łyżkę octu. Obserwuj dokładnie zabarwienie roztworu. Barwa w szklance pierwszej zmienia się na ciemnobrunatną - charakterystyczną dla mocnego naparu, w trzeciej natomiast nabursztynową - charakteryzującą słabą herbatę . Zawarte w herbacie pochodne taniny zmieniają barwę pod wpływem pH. Dodatek sody (NaHCO₃, który łatwo hydrolizuje, gdyż jest solą słabego kwasu i mocnej zasady, podnosi stężenie jonów wodorotlenkowych (OH^-) w roztworze, a co za tym idzie zwiększa pH (odczyn zasadowy). Dodanie kwasu cytrynowego lub octowego (C₆H₈O₇*H₂O, CH₃COOH), które dysocjując zwiększają stężenie jonów wodorowych (H⁺) w roztworze obniża pH (odczyn kwaśny).

Zdjęcie z efektem końcowym:

Zegar jodowy

Zegar jodowy jest jedną z tak zwa­nych reak­cji zega­ro­wych, które pole­gają na sprzęże­niu dwóch rów­no­le­głych reak­cji: szyb­kiej i powol­nej. Efekt obja­wia się zwy­kle zmianą barwy roz­tworu zacho­dzącą nagle po pew­nym cza­sie.

 Składniki:

• skro­bia ziem­nia­czana,
• jodyna,
• nad­tle­nek wodoru 3% (woda utle­niona),
• wita­mina C (kwas askor­bi­nowy)

Kwas Askorbinowy jest to orga­niczny związek che­miczny będący pochodną glu­kozy o wzo­rze suma­rycz­nym C₆H₈O₆. Wzór struk­tu­ralny:Jodyna zaw­dzięcza swoją bru­natną barwę roz­pusz­czo­nemu w niej jodowi. Dzięki dodat­kowi kwasu askor­bi­no­wego jod zostaje zre­du­ko­wany do jonów jod­ko­wych, które nie dają w roz­two­rze żad­nej barwy (następuje odbar­wie­nie). Reduk­cja jodu jest zja­wi­skiem powol­nym. Nad­tle­nek wodoru ma dzia­ła­nie prze­ciwne: szybko utle­nia jodki do wol­nego jodu. Jest to jed­nak możl­iwe dopiero po wyczer­pa­niu zapasu kwasu askor­bi­no­wego. Wła­śnie to jest odpo­wie­dzialne za opóźn­ie­nie wystąpie­nia zmiany barwy. W momen­cie wyczer­pa­nia w roz­two­rze kwasu askor­bi­no­wego docho­dzi do gwałt­ow­nego utle­nie­nia jod­ków. W roz­two­rze poja­wia się sto­sun­kowo duża ilość wol­nego jodu, który wiążąc się ze skro­bią daje ciem­no­gra­na­towe zabar­wie­nie.

*filmik będzie zmieniony*

Mieszanie oleju z wodą

Należy przygotować przezroczystą plastikową butelkę ze szczelną nakrętką, olej kuchenny, barwnik spożywczy (może być również atrament) oraz sól.

Do butelki nalewa się wody(do dwóch trzecich objętości) i kilka kropel barwnika.Do tak przygotowanego roztworu dodaje się olej, tak by utworzyła się warstwa na powierzchni wody i posypuje się go kilkoma szczyptami soli. Dodanie większej ilości soli 

wydłuża trwanie eksperymentu. W trakcie doświadczenia woda i olej nie mieszają się. Cząsteczki wody zbudowane są z jeszcze mniejszych ciał, czyli atomów. Wszystkie atomy mają ładunek elektryczny, który może być dodatni, ujemny lub obojętny. Jedna część molekuły wody ma przeważający ładunek dodatni, a druga ujemny. Takie cząsteczki, zwane polarnymi, lubią trzymać się razem. Molekuły oleju są zupełnie inne. Ich ładunki elektryczne są rozłożone dość równo. To są cząsteczki niepolarne. Kiedy próbuje się zmieszać jeden typ molekuł z drugim, polarne cząsteczki wody tak mocno trzymają się

razem, że wypychają olej na powierzchnię. Gdy dosypuje się soli, spada

ona na dno, ciągnąc za sobą smugi oleju. Dzieje się tak, ponieważ sól ma większą gęstość od wody. W czasie, gdy sól zdąży rozpuścić się w wodzie, olej powróci na powierzchnię.

Gazowana Woda

Woda gazowana (woda sodowa) – woda sztucznie nasycona dwutlenkiem węgla. Została "wyprodukowana" po raz pierwszy około połowy XVIII wieku przez chemików (źródła podają różne nazwiska, np. Johann Jacob Schweppe), którzy przepuszczali przez wodę dwutlenek węgla otrzymywany z sody i kwasu.

Przedstawiam poniżej jak wykonać gazowaną wodę domowej roboty przy użyciu sody i octu.

Należy przygotować:
-szklankę wody
-10% ocet
-sodę oczyszczoną w proszku

Do wody wsypuje się sodę. Następnie do powstałego w ten sposób roztworu dodaje się ocet. Obserwuje się wydzielanie się pęcherzyków gazu z otrzymanego roztworu. W wyniku reakcji roztworu sody oczyszczonej z roztworem octu wydzielił się dwutlenek węgla, co przedstawia poniższa reakcja:

NaHCO3 + CH3COOH → CH3COONa + H2O + CO2↑

Zasada działania gaśnicy pianowej.

Do wykonania doświadczenia potrzebna jest soda oczyszczona, kwasek cytrynowy w proszku, woda, mydło w płynie oraz słoik z zakrętką. Wsypuje się torebkę sody oczyszczonej i 2 torebki kwasku cytrynowego do słoika, następnie wlewa się na to mydło w płynie, a potem ostrożnie wodę, tak aby nie miała kontaktu z sodą i kwaskiem. Kolejnym zadaniem jest wykonanie małego otworu w zakrętce, zakręcenie słoika i potrząsanie nim zatykając otwór palcem. Podczas potrząsania słoika, składniki mieszają się. Powstaje dwutlenek węgla, który powoduje „eksplozję piany” po zdjęciu palca z otworu.